Geen geluidshinder; toch de harde vloer vervangen?

Janneke woont met veel plezier in haar appartement. Dat verandert na 15 jaar: dan krijgt ze nieuwe bovenburen. John en Ian gaan wat zaken aanpassen om van het appartement een echt thuis te maken. Er komt een nieuwe pvc-vloer in het appartement. Janneke meldt de nieuwe buren dat dat niet is toegestaan volgens het splitsingsreglement. Ze schakelt de beheerder in, die John en Ian meldt dat ze de vloer moeten vervangen door een minder harde vloer. Dat doen ze niet. Dus stapt Janneke naar de rechter.

De nieuwe bewoners voeren verweer:

1. In de splitsingsakte staat niets over het verbod van een pvc-vloer;
2. niemand ondervindt overlast;
3. de meeste bewoners zijn voorstanders van harde vloeren.

Bij de rechter

De rechter buigt zich over de zaak, en ze komt tot de volgende conclusies:

1. In de splitsingsakte staat: “Het aanbrengen en hebben van een harde vloerbedekking, zoals steen, hout, keramisch of ander hard materiaal in de privégedeelten is verboden”. De rechter stelt dat pvc een kunststof is die valt onder ‘ander hard materiaal’.
2. Omdat niemand (inclusief Janneke) last heeft van geluidsoverlast, voldoet de vloer volgens de bewoners aan de gebruikelijke eisen van geluidsdemping. De rechter oordeelt dat het artikel juist in de akte staat om niet alleen overlast te voorkómen, maar ook om discussie over de vraag welke (harde) vloer meer of minder overlast veroorzaakt te voorkómen.
3. Uit de notulen van de ALV’s van de afgelopen jaren blijkt dat er al enkele jaren wordt gediscussieerd over het wel of niet toestaan van harde vloeren. De meeste bewoners zijn voorstander, maar aanpassing van de splitsingsakte is duur. Te duur. Bijna alle eigenaars geven aan dat zij akkoord gaan met handhaving van de pvc-vloer. De rechter denkt er anders over. John en Ian mogen de bepalingen in de akte niet zomaar negeren; ook al zijn hun medebewoners het ermee eens. De vloer moet binnen drie maanden worden verwijderd. Gebeurt dat niet, dan staat de nieuwe bewoners een dwangsom te wachten van 500 euro per dag, met een maximum van 50.000 euro.

De namen in dit artikel zijn fictief. Enige overeenkomst met de werkelijkheid berust op pure toeval. 

Dit artikel is aangepast en er zijn elementen toegevoegd ten behoeve van de leesbaarheid. Voor het originele artikel verwijzen wij u door naar rechtspraak.nl